Bonum integritas corporis: misera debilitas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Bonum patria: miserum exilium. At multis se probavit. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Duo Reges: constructio interrete. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.
Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est.
Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est.

Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate.
At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.
Sed videbimus.
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Ergo nata est sententia veterum Academicorum et Peripateticorum, ut finem bonorum dicerent secundum naturam vivere, id est virtute adhibita frui primis a natura datis.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Omnia peccata paria dicitis. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Quod quidem nobis non saepe contingit. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Pauca mutat vel plura sane; Cur post Tarentum ad Archytam? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quae cum dixisset, finem ille.

Bork: Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
Numquam facies.: Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Sullae consulatum?: Ac tamen hic mallet non dolere.
Si longus, levis.: Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Bork: Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.

Nec enim absolvi beata vita sapientis neque ad exitum
perduci poterit, si prima quaeque bene ab eo consulta atque
facta ipsius oblivione obruentur.

Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum
tria?